15 rozdział

>>Nina<<

-No to gdzie jedziemy?- zapytałam podekscytowana, wsiadając do samochodu.

-Niespodzianka- wyszczerzyła się.

-No ej!- zaprotestowałam. –Nie ma tak!

-Zobaczysz.-odpaliła auto i wyjechała na ulice.

-Kamila. Powiedz.- naciskałam.

-Podpowiem, że jedziemy na zachód.

-Ale mi podpowiedź. To może być Wrocław albo Zielona. Może być też Gorzów albo Leszno, ale bardziej na góre. No powiedz! Pliss.- rzuciła mi krótkie spojrzenie.

-Druga podpowiedź. W tym mieście jeździ drużyna, która jest zeszłorocznym mistrzem Polski.

-To jest niesprawiedliwe, bo ja takich rzeczy nie wiem!

-A wiesz, gdzie Patryk jeździ?

-Dudek?- wywróciła oczami.- No co?! Upewniam się. W Zielonej Górze. Tak?

-Tak. Brawoooo!- krzyknęła, przeciągając w nieskończoność ‘’o”.

-Okey. Zrozumiałam- uciszyłam ją, zatykając jej usta dłonią.

-Nie tykaj kierowcy, bo może doprowadzić do wypadku.- skarciła mnie. Reszte drogi przegadałyśmy, prześmiałyśmy i prześpiewałyśmy.- No to jesteśmy.- powiedziała, gdy minęłyśmy tabliczke ‘’Zielona Góra”.

-Nareszcie. –otworzyłam szeroko okno, napajając się letnim powietrzem. -Już mi się tu podoba.

-A jeszcze nie zobaczyłaś wszystkiego. To dopiero obrzeża miasta.

-Ile dni spędzamy w Zielonej?- zapytałam odwracając głowę w jej strone.

-Cztery, pięć. W zależności ile Patryk z nami wytrzyma.- uśmiechnęłam się.

-A co potem?- zaciekawiłam się.

-Powiem Ci ostatniego dnia pobytu …- przerwała na chwile. –Albo nie. Będziesz zgadywać.- wyszczerzyła się.

-Nie!- zaprotestowałam.- No weź!

-Oj co w tym takiego trudnego?

-Nie lubie niespodzianek.

-A myślisz, że mnie to interesuje? –rzuciła mi spojrzenie.- Młoda. Zobaczysz. Teraz napajaj się pięknem zachodniego miasta, bo lepszego żużlowego w lubuskim nie znajdziesz.

-A Gorzów?

-Powiedziałam lepszego żużlowego? Powiedziałam. Podziwiaj.- znów wychyliłam głowę przez okno. Mijałyśmy domki, bloki, sklepy. Miałam wrażenie jakbym już to kiedyś widziała, ale nie mogłam sobie przypomnieć kiedy. Stanęłyśmy na parkingu przed jednym z kolorowych bloków. Wysiadłyśmy z auta i wypakowałyśmy torby.

-Cześć laski!- krzyknął wychodzący z klatki Patryk.

-Hej przystojniaku.- odpowiedziała mu Kamila i podeszła się z nim przywitać. Ja stałam i nie wiedziałam co mam zrobić. – No może byś podeszła.- zwróciła się do mnie. Powoli do nich podeszłam.

-Cześć. Patryk jestem.- chłopak postąpił krok w moją stronę i podał mi dłoń, a ja ją delikatnie uścisnęłam.

-Hej. Ja Nina.- uśmiechnęłam się niepewnie. Przez chwile patrzył mi w oczy.

-Ja nie wierze. Spłoszyłaś się?- Kamila wybuchła śmiechem.

-Nie prawda!- zareagowałam, mierząc ją wzrokiem.

-Prawda, prawda. – chichocząc przekazała Patrykowi nasze torby. Wzięłam torebke i podążyłam za żużlowcem, zostawiając Kamile przy samochodzie.

-Nie spłoszyłam się, tylko poczułam się nie swojo.- wyjaśniałam, gdy weszliśmy do klatki.

-Spoko. Nic dziwnego. Przecież mnie nie znasz. Kamila jest troche wredna. Dlatego też nie za bardzo jej się układało z Grześkiem.

-Nie rozumiem.- pomogłam mu otworzyć drzwi do mieszkania.

-No ich charaktery są podobne. Ja tego za bardzo nie rozumiem, ale mogę Ci coś powiedzieć…- usłyszeliśmy jak Kamila weszła do klatki.- Ale jak ona będzie spać. –kiwnęła twierdząco głową i weszłam do mieszkania. Patryk poszedł odłożyć nasze torby do jednego z pokoi. Chwile za nami pojawiła się Kamila.

-Możecie się umyć, a potem zapraszam na obiad. –poszedł, tak mi się zdaje, do salonu. Poszłam się umyć i przebrać w coś luźniejszego.

-Z  tego co widze to masz bardzo kolorowe mieszkanie.- powiedziałam wchodząc do salono-jadalni.

-No tak. Nie odwiedziłaś wszystkich pokoi, ale każdy ma na ścianach kolory jakiejś drużyny. Nie chciałem robić całego mieszkania na falubazowo, więc jest w różnych klubach.

-Przedpokój to…?- zapytałam zaciekawiona.

-Unia Leszno albo Unia Tarnów, czyli niebieski i biały. Łazienka biało-czerwona, czyli po prostu Polska. Pokój, w którym śpicie to  żółto-niebiesko-biały Unibax Toruń. Moja sypialnia to Falubaz, czyli żółty, biały i zielony. Po za tym są jeszcze dwa pokoje gościnne. Jeden żółto-niebieski Stal Gorzów, drugi zielono-biały Włókniarz Częstochowa. Kuchnia jest w kolorach Sparty Wrocław, czyli czerwono-żółty.

-A ten pokój?- odwróciłam się wokół własnej osi.

-Ogólny. Te ręce, które widzisz to dzieło moich kolegów. Każdy żużlowiec, który tu był odbijał swoją dłoń i się podpisywał. A  ta ściana- pokazał na białą ściane całą pochlapaną farbą.

-To mój pomysł.- odwróciliśmy się równo w strone drzwi od kuchni. Stała w nich śliczna blondynka.

-Nina to jest moja dziewczyna, Natalia. –dziewczyna uśmiechnęła się szeroko.

-Miło mi.- powiedziała stawiając talerze na stole.

-Mnie także.- odwzajemniłam uśmiech.

-Patryk jak mogłeś!- do salonu wparowała Kamila.- Cześć Natalia.

-Hej.

-Co mogłem?- zareagował Dudek.

-No jak mogłeś ulokować nas w toruńskim pokoju?

-Nina będzie tam spać. Ty masz w częstochowskim.

-No masz szczęście. –usiadła przy stole. –Skończyliście salon? Jak fajnie. Na pewno pomysł Natalii?- spojrzała na blondynke. Patryk wywrócił tylko oczami.

-No mój.

-Co upichciłaś?- zapytała Kamila.

-Moją specjalność. –twarz dziewczyny rozpromieniła się w uśmiechu.- Siadajcie i jedzcie.

*********************************************************

 Czytacie- Komentujecie
Witam Was moi czytelnicy :)
Przepraszam za moją długą nie obecność, ale po prostu zrobiłam sobie wakacje. I do tego nie miałam weny, więc i tak nic bym nie wstawiła :/
Ale powracam, tak jak i szkoła, i mam nadzieję, że wena także wróci :D

Pozostawiam Wam Patryka i Natalię :3